เขียนไว้บนผืนทราย
เขียนไว้บนผืนทราย…เป็นเรื่องที่ให้แง่คิดที่ดีมาก…
เรื่องเล่าว่า…มีคน 2 คนเป็นเพื่อนกัน…ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย…ระหว่างทาง…เกิดโต้เถียงขัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่ง…พลั้งลงมือ…ตบหน้าอีกฝ่าย
คนถูกทำร้าย…เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา…กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า “วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า” พวกเขายังคงเดินทางต่อ…กระทั่งถึงแหล่งน้ำ พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ…ชำระกาย…พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ… เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ…เข้าช่วยชีวิต คนรอดตาย…ยังคงไม่เอ่ยวาจา…กลับสลักลงไปบนหินใหญ่… “วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้” อีกคนไม่เข้าใจ…ถามว่า… “เมื่อถูกฉันตบหน้า…เธอเขียนลงทราย…แล้วทำไมเมื่อครู่…ต้องสลักบนหิน” อีกคนยิ้มพราย…กล่าวตอบ “เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย…จะทำหน้าที่พัดผ่าน…ลบล้างไม่เหลือ แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย…บังเกิด
เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ…ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด…
ลบล้างทำลาย….”