บทส่งท้ายธรรมทายาท
หากลูกยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสงสาร
อยู่เคียงข้างพ่อและแม่จวบจนสิ้นชีวี
ดุจจมลงสู่ก้นมหานทีพร้อมกัน
ชาวโลกย่อมสรรเสริญอยู่
แต่ลูกจากพ่อแม่ไปในครานี้
ปรารถนาจะสั่งสมบารมี
ด้วยรู้ซึ้งแล้วว่า
พระมหากรุณาธิคุณ
ของพระบรมศาสดานั้น
ก่อประโยชน์แก่ลูกและหมู่สัตว์เพียงใด
ก็ดูประหนึ่งลูกจะจากไปหาความสุขแต่เพียงผู้เดียว
ชาวโลกจะติฉินนินทา
ประการใด
ลูกก็ปรารถนาจะให้พ่อและแม่ได้รับรู้ว่า
ในการจากไปครั้งนี้มีจิตแน่วแน่
จะแสวงหานาวา
เพื่อจะกลับมารับ
ผู้ที่ลูกรักดั่งดวงใจ
ได้ไปอยู่ ณ ที่เดียวกัน
ในวันที่ไม่มีมหานทีใดใดให้เราต้องเวียนว่ายอีก
ชายเอย…รั้งรอ ลังเลอยู่ฉันใด
หรือว่าไม่กล้าพอที่จะก้าวสู่
ควมเป็นไปในเวทีแห่งนักรบนี้
เวทีที่ไม่ต้องการอาวุธใดๆ
ไม่ต้องการอาภรณ์อันตระการ
เชิญเถิดสักครั้ง
มาเป็นอาคันตุกะของอาณาจักร
แห่งนักรบผู้แกล้วกล้า
เพื่อพาเอาคำตอบ
กลับไปสู่เพื่อนทั้งหลาย
หรือจะกลายเป็นชาติชาย
ผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์
เวทีแห่งบรรพชิต
สามารถต่อเติมความฝัน
รังสรรค์ความเป็นชาย
ให้สมบูรณ์ได้จากดวงใจจริงๆ
มิใช่สิ่งที่เป็นเพียงความคิดคำนึง
แม้สักครั้งหนึ่ง…ในชีวิตก็ตาม
