สักวันหนึ่ง ดอกไม้ จะบานสะพรั่ง
สักวันหนึ่ง คนจริงจัง จะหลากหลาย
สักวันหนึ่ง คนดี ทั้งหญิงชาย
จักเกิดขึ้น มากมาย เต็มแผ่นดิน
สักวันหนึ่ง ความรัก คงครองหล้า
สักวันหนึ่ง ความเมตตา คงเปี่ยมชีวิน
สักวันหนึ่ง คุณธรรม คงคู่ธานินทร์
แล้ววันนั้น เราคงสิ้น คนแล้งน้ำใจ
บทกวีนี้พูดถึงการเปลี่ยนแปลงและความหลากหลายในชีวิต โดยใช้ภาพพจน์ของดอกไม้ที่บานและคนที่จริงจังเป็นสัญลักษณ์ บทกวีกล่าวถึงความหลากหลายของคนที่ดีทั้งหญิงชายที่เกิดขึ้นบนโลก มีความรัก ความเมตตา และคุณธรรมที่ครอบคลุมหลายด้านของชีวิต แต่สิ้นสุดท้ายก็กล่าวถึงการสิ้นสุดของคนและการแล้งน้ำใจ ให้ความรู้สึกถึงว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีชั่วสิ้นสุดเมื่อมีเวลาผ่านไป