ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีไก่ตัวหนึ่งขันเก่งมาก ทุกเช้าตรู่มันจะตื่นขึ้นมาขันเสียงดังกังวานและมันก็คิดว่าที่ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นมาจากขอบฟ้าได้นั้น เป็นเพราะได้ยินเสียงของมันนั่นเอง คืนหนึ่งเจ้าไก่รู้สึกเจ็บคอ มันจึงบ่นกับดวงดาวว่า "หากเรายังเจ็บคออยู่เช่นนี้ แล้วพรุ่งนี้เช้า ใครจะขันเรียกดวงอาทิตย์ให้ขึ้นมาจากขอบฟ้าล่ะ" ดวงดาวจึงตอบไปว่า "เจ้าไก่เอ๋ย ไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษเจ้า พวกไก่อย่างเจ้าก็ถูกมนุษย์ฆ่าตายไปเป็นจำนวนมากเพื่อนำไปทำอาหาร แต่ข้าก็ยังเห็นว่าดวงอาทิตย์ขึ้นมาส่องแสงในตอนเช้า ได้เองจนถึงทุกวันนี้"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าสำคัญตนผิดในเรื่องที่ไม่ใช่ธุระของตน
:: พุทธภาษิต ::
ตเถเวกสฺส กลฺยาณํ ตเถเวกสฺส ปาปกํ
ตสฺมา สพฺพํ น กลฺยาณํ สพฺพํ วาปิ น ปาปกํ
สิ่งเดียวกันนั่นแหละ ดีสำหรับคนหนึ่ง แต่เสียสำหรับอีกคนหนึ่ง
เพราะฉะนั้น สิ่งใดๆ มิใช่ว่าจะดีไปหมด และก็มิใช่จะเสียไปทั้งหมด
ชา. ขุ. ๑๙/๒๗/๑๖๒