🔥 3 ภัยอันตรายที่พระภิกษุสงฆ์ต้องระวังอย่างยิ่ง 🔥
♨️ การบวชในพระพุทธศาสนา คือการตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อหลุดพ้นจากกิเลส แต่ทางสายนี้ไม่ได้ง่าย หากไม่ระวังให้ดี อาจล้มเหลวจากการเป็นนักบวชได้
❶ สตรี
ภัยแรกที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดเจน คือความใกล้ชิดกับสตรี ซึ่งทำให้ราคะก่อตัว หากไม่รู้เท่าทันอาจนำไปสู่การล่วงละเมิดวินัย เช่น เสพเมถุน ซึ่งถือเป็นอาบัติปาราชิก คือขาดจากความเป็นพระโดยสิ้นเชิง
“ภิกษุใดเสพเมถุน แม้กับสัตว์เดียรัจฉาน ต้องอาบัติปาราชิก” (พระวินัยปิฎก)
❷ สตางค์
เงินทองคือภัยล่อใจ เพราะนำมาซึ่งโลภะ ความอยาก ความสะสม ซึ่งขัดกับชีวิตนักบวชโดยสิ้นเชิง เช่น ภิกษุธัมมรักขิตะที่รับเงินจากโยมไว้ใช้จนต้องลาสิกขาเพราะความอับอาย
❸ สรรเสริญ
คำยกย่องอาจกลายเป็นยาพิษของอัตตา ทำให้หลงตนเองว่าบรรลุธรรม ทั้งที่ยังไม่พ้นกิเลส ตัวอย่างคือพระเทวทัต ผู้หลงตนว่าตนเป็นอรหันต์ และพยายามแตกคณะสงฆ์
“ผู้ใดละสรรเสริญได้ ผู้นั้นพ้นทุกข์ได้เร็ว” (สังยุตตนิกาย)
🧘♂️ พระพุทธองค์ตรัสรู้โดยการดับอาสวกิเลส จึงทรงแสดงพระวินัยเพื่อให้ภิกษุทั้งหลายปฏิบัติตาม หากประมาทใน สตรี สตางค์ และสรรเสริญ ย่อมเป็นทางเสื่อมจากพรหมจรรย์โดยตรง ขอให้ภิกษุทั้งหลายตั้งมั่นในสติ สำรวมอินทรีย์ รักษาพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์ ตลอดเพศสมณะ
🌐 ที่มา: จากพระไตรปิฎกและอรรถกถา